درباره نمایش «نگاهمان می‌کنند» | نگاهی به دغدغه‌های اجتماعی

درباره نمایشنامه

احسان عبداللهی درباره انتخاب متن نمایشنامه توضیح می‌دهد: چند ماهی بود که به دنبال نمایشنامه می‌گشتم. بعد از گذشت مدتی متنی توسط یکی از دوستانم معرفی شد که بعد از خواندنش متوجه شدم به افکار من نزدیک است. سال ۱۳۹۹ فیلم کوتاهی با موضوع قضاوت کردن و اثرات آن بر روی روابط و زندگی افراد ساختم.

ما در داستان این نمایش به افرادی که دچار بیماری شک و تردید شده‌اند و فکر می‌کنند زیر ذره‌بین نگاه و قضاوت دیگران هستند، پرداختیم. با تشدید پارانویا، این بیماری به سایکوز تبدیل می‌شود.

قصه «نگاهمان می‌کنند»

این کارگردان جوان با اشاره موضوع نمایش ادامه می‌دهد: این نمایش، یک ملودرام اجتماعی است که از دل جامعه بیرون آمده است. ما در جامعه تحت تاثیر عوامل زیادی هستیم که عوامل درونی و بیرونی، این اجازه را به ما می‌دهد که با شنیدن و دیدن هر یک از این صحنه‌ها برای خودمان تصویر ذهنی ایجاد کنیم. ما در قضاوت فقط بخشی از داستان را می‌بینیم یا می‌شنویم و نسبت به همان واکنش نشان می‌دهیم.

تیم بازیگری «نگاهمان می‌کنند»

کارگردان نمایش «نگاهمان می‌کنند» درباره تیم بازیگری این نمایش تاکید می‌کند: بعضی از عوامل تیم نمایش، چندین سال است که در حوزه‌های مختلف هنر تئاتر کار می‌کنند. ما برای این نمایش نزدیک ۱۷۰ ساعت، تمرین داشتیم. اکنون چند روزی است که اجرای نمایش شروع شده است.

چالش‌های اولین تجربه کارگردانی

عبداللهی با اشاره به چالش‌های اولین تجربه خود در حوزه کارگردانی بیان می‌کند: حدود ۱۵ سال است که در حوزه‌های مختلف هنری از جمله دستیار کارگردانی، مدیر صحنه، مدیر تولید فعالیت و تجربه داشتم، اما «نگاهمان می‌کنند» اولین تجربه من در حوزه کارگردانی تئاتر است. اولین مواجهه من به عنوان کارگردان با تیم نمایش ترس بود.

برای من مهم بود که کاراکتر نمایش از لحاظ ظاهری به نقش نزدیک باشد. از همین‌رو از بازیگران زیادی تست گرفتم و با حساسیت زیاد انتخابشان کردم. به صورت انفرادی با تمامی اعضای پشت صحنه گفت‌وگو کردم و از دغدغه و هدف‌هایم گفتم. یکی از چالش‌های من پیدا کردن حامی مالی بود زیرا تهیه‌کنندگان به کارگردان‌های کار اولی دیر اعتماد می‌کنند. در اول مسیر چالش زیاد و پروسه اعتماد کردن زمان بر است.

وی ادامه داد: قطعا این نمایش شروع مسیر برای من است که این راه را ادامه می‌دهم تا به اهدافم برسم. ما در مشهد با محدودیت‌های زیادی مواجه هستیم. تبلیغات از موارد مهمی است که متاسفانه ما در این شهر از آن محروم هستیم و فقط از طریق صفحات مجازی خودمان نمایش را تبلیغ می‌کنیم.